Operacje tętniaków aorty 

Aorta człowieka wraz z jego wiekiem ulega stopniowemu poszerzaniu. Standardowy i zupełnie normalny wzrost średnicy aorty został ustalony na 0.9mm u mężczyzn i 0.7mm u kobiet na każde 10 lat życia. O tętniaku mówi się, kiedy takie poszerzenie ulega zwiększeniu normy o 50%. Tętniaki stale się powiększają i stanowią bezpośrednie zagrożenie życia przez pęknięcia – ryzyko takiej sytuacji wzrasta wraz ze wzrostem tętniaka oraz z wiekiem Pacjenta.

Tętniaki zazwyczaj nie dają o sobie znać i wzrastają bezobjawowo jednak mogą powodować dolegliwości bólowe w okolicy śródbrzusza lub części lędźwiowej kręgosłupa – ból jest stały i gniotący. Diagnostyka tętniaka aorty brzusznej rozpoczyna się najczęściej od USG, następnie Pacjentowi może zostać zalecone wykonanie tomografii komputerowej z opcją angio lub rezonansu magnetycznego w takim samym trybie.

Po rozpoznaniu i analizie wykonanych badań lekarz stwierdza czy tętniak stale się rozrasta. Jeżeli tętniak osiąga wielkość powyżej 45mm Pacjent jest kierowany do specjalistycznego oddziału szpitalnego lub kliniki celem dalszego leczenia.

Jeżeli leczenie zachowawcze w postaci podawanych leków nie przynosi efektów w postaci spowolnienia jego pomniejszania, lub Pacjentowi dalej doskwierają dolegliwości bólowe jest on kierowany na leczenie operacyjne.

Pacjent przygotowujący się do operacji tętniaka aorty brzusznej musi wykonać szereg zaleconych przez lekarza badań laboratoryjnych i diagnostycznych. (np. morfologia, angio TK, angio MR, RTG płuc itp.)

Bardzo ważną rolę pełni tutaj wynik określający poziom kreatyniny.

W dniu operacji Pacjent pozostaje minimum 8 godzin na czczo i poddawany jest oczyszczaniu przewodu pokarmowego.

Tuż przed operacją konieczne jest pozbycie się owłosienia z okolicy brzucha aż po spojenie łonowe.

Operacja tętniaka aorty brzusznej polega na usunięciu i zastąpieniu, zmienionego tętniakiem odcinka aorty, sztuczną protezą naczyniową – cały proces przebiega w znieczuleniu ogólnym gdyż jest to operacja otwarta a Pacjent w celu zachowania pełnej wydolności oddechowej podłączany jest do respiratora.

Wykonując precyzyjne cięcia lekarz dociera do przestrzeni zaotrzewnowej, gdzie zlokalizowany jest tętniak – w tym momencie jest w stanie ocenić czy zmianie nie uległy również sąsiadujące naczynia krwionośne (jeżeli tak – tam również zostają wszczepione protezy).

Po dokonaniu oceny i wyborze właściwej protezy naczyniowej, na aortę zakładane są zaciski. Tętniak jest rozcinany wzdłuż a w tętnicę wszywana jest proteza, która w kolejnym etapie, po zdjęciu zacisków, obszywana jest workiem tętniaka.

Niestety zdarza się, że tętniaki są operowane już po ich pęknięciu. Są to sytuacje nagłe i wymagające natychmiastowego działania. Tak jak w przypadku tętniaka operowanego planowo, Pacjent jest wprowadzany w stan uśpienia a lekarz uzyskuje dostęp do tętniaka tą samą drogą.

Różnicę stanowi potrzeba natychmiastowego zatamowania krwotoku przez zamknięcie aorty – zazwyczaj przy pomocy klemu pod tętnicami nerkowymi lub zacisku poniżej przepony. W razie konieczności lekarz może również zdecydować o zamknięciu tętnic biodrowych i aorty.

Po wykonanej operacji Pacjent dalej jest intubowany i pozostaje w śpiączce farmakologicznej.

Po wybudzeniu Pacjent jest w pełni świadomy jednak może mieć problemy z samodzielnym oddychaniem. Ból pooperacyjny jest łagodzony przez analgezję regionalną przerywającą przewodnictwo bólowe. Po kilku dobach, metody walki z bólem są zastępowane doustnymi lekami przeciwbólowymi.

Pacjent w drugiej dobie po operacji zaczyna być odżywiany dietą płynną ze stopniowym rozszerzaniem i wprowadzaniem bardziej stałych pokarmów.

Powrót Pacjenta do domu to kwestia indywidualna ustalana przez lekarza w miarę powrotu do sprawności i samodzielnej wydolności Pacjenta.

Pacjent jest zobowiązany do wykonywania okresowych badań kontrolnych i wizyt u specjalisty.