Objawami mogą być mierne duszności aż do ostrej niewydolności krążeniowo-oddechowej w następstwie której może dojść do zgonu.

Zatory mają swoje źródło zazwyczaj w kończynach dolnych (zakrzepica żył głębokich dolnych, miednicy, stercza). Zakrzepy z dolnej partii ciała dostają się do płuc przez krwioobieg.

Wśród osób najbardziej narażonych na wystąpienie zatorowości płucnej możemy wyróżnić osoby w podeszłym wieku, nieaktywne fizycznie i otyłe a także osoby obarczone chorobami serca czy chorobami nowotworowymi.

Zatorowość może wystąpić także u kobiet w okresie ciąży lub po przebytych ciężkich urazach miednicy. 

Zatorowość płucną można leczyć farmakologicznie, jednak jest to leczenie głównie profilaktyczne które może powodować skutki uboczne oraz nawroty. U osób obarczonych wysokim ryzykiem powstawania zakrzepicy kończyn dolnych lub mających już duży zator w żyle głównej dolnej, wprowadza się filtry.

Filtry to potocznie zwane „pojemniczki” zbierające zakrzepy tak, aby nie przedostawały się dalej po oderwaniu przy wysiłku fizycznym czy chociażby zmianie pozycji. Zatrzymany zakrzep zostaje unieruchomiony dzięki czemu ogranicza się możliwość przedostania przez prawą komorę serca do płuc w wyniku czego powstaje zatorowość płucna